پیشینه و مبانی نظری نوجوانی

مبانی نظری نوجوانی  تعریف نوجوانی ؛ نوجوانی به سال ‏ هایی اطلاق می ‏ شود که کودکی را به بزرگسالی می ‏ پیوندد . شروع نوجوانی با تغییرات بدنی همزمان می ‏ شود و در نتیجه ردیابی ظاهری آن آسانتر است در حالیکه پایان آن بر حسب شکل ‏ گیری ساخت ‏ های عقلی و تغییرات عاطفی و اجتماعی نوسانی ‏ تر در نظر گرفته شده است . به همین دلیل برای کسانی که به ضابطه ‏ های ظاهری تکیه کرده ‏ اند ، شروع نوجوانی رازیست شناختی و پایان آن را فرهنگی دانسته ‏ اند ( کانجر و پیترسن ، 1998 ؛ به نقل از منصور ، 1381 ). منظور از بلوغ  یا نوجوانی رشد و بلوغ در کلیه جنبه ‏ ها اعم از فیزیکی ، عقلی و اجتماعی است . به همین جهت این واژه نسبت به واژه بلوغ جنسی که مفهوم بسته ‏ تری دارد و جوانی  که دارای مفهوم وسیعتری است ، ارجح است . نوجوانی دوره ‏ ای حد فاصل کودکی و بزرگسالی است ، حدود و نیز طول مدت آن چندان مشخص نیست و بسته به افراد و جوامع گوناگون ، متغیر است . شروع آن ‏ را که همراه با بلوغ جنسی است با قاطعیت بیشتری می ‏ توان تعیین کرد . طول مدت نوجوانی در جوامع گوناگون یکسان نیست . دوره نوجوانی از نظر نوجوان و هم از نظر والدین از قدیم ، دورانی دشوارتر از سالهای کودکی ، قلمداد شده است . 3000 سال پیش از تولد مسیح ، ارسطو چنین اظهار داشت که نوجوانان « پرشور و آتشی مزاجند و آماده ‏ اند که خود را بدست غرایز بسپارند .» ( کیل ، 1967 ؛ به نقل از عیدیان ، 1385 ). استانلی هال این دوره را دوران « طوفان و تنش شدید » و نیز دوران توانایی فوق ‏ العاده جسمانی ، عقلی و عاطفی دانسته است . تعدادی از پزشکان برجسته و نظریه پردازان روانکاوی نوجوانی را وضعیتی می ‏ دانند که نوجوان در آن وضعیت دچار اختلال روانی است ( فروید  و دیگران ، به نقل ازماسن و هنری ، 1384 ). بدون آنکه بتوان لزوماً وابستگی بین بلوغ و نوجوانی را مورد تأیید قرار داد . گستره دگرگونی ‏ ها نشان می ‏ دهند که از لحاظ تحول عقلی و نقش محوری آن در شکل ‏ گیری جنبه ‏ های عاطفی و اجتماعی ، نوجوانی با استقرار تفکر انتزاعی از کودکی متمایز می ‏ شود و نوجوان پس از تأمین شرایط لازم برای ورود به جامعه بزرگسالان به جرگه بزرگسالان می ‏ پیوندد ( پیاژه  و اینهلدر ، 1972 ؛ به نقل از منصور ، 1381 ). و نیز نوجوانی عبارت است از : در حال بزرگسال شدن ، دوره ‏ ای از زندگی بین بلوغ و پختگی ، بالیدگی یا پختگی به این موضوع اشاره دارد که فرد ، شخص کاملی شده یا کاملاً بالیده شده و این آمادگی را دارد تا نقش ‏‏ ها و مسؤلیت ‏ های یک بزرگسال را بر عهده بگیرد (